اساسا #روح که بزرگ شد، "#تن" به زحمت می افتد. و روح که
کوچک شد، "تن" آسایش پیدا میکند...
⬅️
و اِذا کانَتِ النُفوسُ کِبارا
تُعِبَت فی مُرادِها الاَجسامُ...
➡️
میگویند وقتی روح بزرگ شد، جسم و تن چاره ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به زحمت بیافتد و #ناراحت بشود.

روح کوچک اما به دنبال خواهش های تن می رود، هرچه را تن فرمان بدهد اطاعت میکند. روح کوچک به دنبال لقمه ای برای بدن میرود، اگرچه از راه #دریوزگی و تملق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال پست و مقام می رود، ولو با گرو گذاشتن #ناموس و #عزت باشد... روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی میدهد، برای اینکه میخواهد اشرافیت گذرای دنیوی داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد...
.
اما روح بزرگ کاملا در نقطه ی مقابل قرار دارد!
اوج این مصداق کیست؟ به نظرم خود #سالار_شهیدان (ع) است.
روح وقتی بزرگ شد، روز عاشورا خواه ناخواه باید سیصد زخم به بدن مبارکشان وارد گردد، آن تنی که زیر سم اسب ها لگدمال میشود،  جریمه ی یک روح بزرگ را میدهد. جریمه ی حق پرستی را میدهد. جریمه روح شهید را می دهد...
فرق تفکر رایج غربی هم با اسلام دقیقا همین جاست، غرب بدن بزرگ و روح کوچک را در جامعه تبلیغ و ترویج میکند. در حالی که اسلام تعالی و توسعه ی روح را حائز اولویت میداند.  در غرب #بدن_سازی محور است و در اسلام #روح_سازی....