بسم الله الرحمن الرحیم


من مدت هاست چیزی ننوشته ام...

امروز هم که مصادف اولین شب محرمی است که میشود هفتمین محرم در غربت من...



بس عزیز است برای همه کس خاطر تو
که عزیز است بسی بر همه کس زائر تو

من که باشم که سرایم ز مقامی که توراست
برمقامی که خدای تو بود شاعر تو

از بزرگی و ز مظلومیت توست حسین (ع)
که من بی سر و پا هم شده ام ذاکر تو

در غیاب از نگه مردم و غافل بودم
که گنه کرده به پیش نگه حاضر تو

لکه ی ننگ به دامان تو غیر از من نیست 
مگرم پاک نماید نفس طاهر تو 

چشمم عمریست کند غسل زیارت با اشک 
به امیدی که دم مرگ شود ناظر تو 

میهمان توام و ریزه خور خوان توام 
یا حسین بن علی دست به دامان توام 

دم به دم در همه جا دم ز تو دلبر زده ام 
سنگ عشق تو به سینه مکرر زده ام 

خونه من بر تو حلاله نفسم باد حرام 
گر به جز آل تو از کس دیگر زده ام 

من همان کهنه گدایم که تو دانی ای شاه
همه عمر فقط حلقه بر این در زده ام 

هم ز داغ غم تو شمع صفت سوخته ام 
هم چو پروانه به دور سر تو پر زده ام 

هر کجا نام تو آورده شد و کرب و بلا
مثل یک مرغ که بی سر شده پر پر زده ام

دست من گیر که این دست همانست که من
سالها از غم هجران تو بر سر زده ام

تا تو هستی به کسانم چه نیاز است حسین(ع)
تا تو هستی به کسی دل نتوان بست حسین(ع)

تا که در خاطر من هست و به یادت آید 
شوم از خاطر و یاد تو فقط مست حسین (ع)